Vanlı Namet İnsaş, TOKİ konutlarına girmek için cesaret edemedi!
Vanlı depremzede Namet İnsaş, TOKİ'nin yaptığı konutlara ve kendi arsasına ev yapma cesaretini işsizlikten dolayı bulamıyor
“Geçen Van depremi bizi bayramda yakalamıştı...” diyor Namet İnşas. Bu bayramı ise derme çatma bir barakada, 9 çocuğuyla birlikte ve bayramla birlikte yeniden depreşen deprem korkusuyla geçiriyorlar. 10 aydır Van 'ın Bostaniçi beldesinde yıkılmak üzere olan evinin yanına yaptığı barakada yaşayan Namet İnşas'ın hayatı, Van 'da depremle o ana kadar hayata tutunmalarını kolaylaştıran tek şeyi, evlerini yitirenlerin ortak hikâyesi.
Namet Bey, Van 'a nasıl ve ne zaman geldiniz?
20 yıl önce geldik. Köyümüz boşaltıldı. Şehre geldik ama ne köydeki gibi ekin ekebildik ne hayvancılık yapabildik. Şehirde, amele ve ucuz işçi olarak çalıştım... Ve hâlâ aynı işi yapmaya devam ediyorum. 11 kişilik bir aileyiz. 9 çocuğum var, 5 tane çocuğum da okula gidiyor.
Kazandığınız para yetiyor mu?
Evde çalışan tek kişi benim. Düzenli ve sigortalı bir işim yok. Günlük 30-35 TL kazanıyorum. Kazandığım bu paranın bir kısmı dolmuş parası olarak gidiyor. Geriye kalan bir kısım para da ailemin günlük yiyecek parası olarak harcanıyor. Zaten bütün bir kış iş olmadığından çalışamıyorum. Baharı bekliyorum çalışmak için. Depremden sonra toprak evimiz iyice ağır hasar aldı. Evimiz yıkıldı yıkılacak hale geldi. Soğuk ve kar bastırınca bu ince çadırda da kalamadık. Daha sonra kendi imkânlarımla branda alıp bir baraka yaptım. On ay, 11 kişi tek göz barakada kaldık ve hâlâ da kalmaya devam ediyoruz…
Depremden sonra yeterli yardım alabildiniz mi?
Bizim için en acil ihtiyaç kış şartlarına uygun çadır alabilmekti. Ne yazık ki alamadık. Kendi imkânlarımla branda alıp tek göz baraka yaptım. Onun dışında birkaç kez yeterli ve devamlı olmayan gıda yardımları aldık.
Peki, konteynir çıkmadı mı size?
Çıkmadı. Aslında çıksa da gidemezdik. Çünkü biz kalabalığız, konteynir yetmezdi. Barakamız ise kış boyunca sık sık su çekiyordu, rutubetten oturamıyorduk. Banyo ihtiyaçlarımızı da sıkıntılı bir şekilde karşıladık ve hâlâ da böyleyiz... Baraka ve çadır yangınları da bizi epey endişelendirdiği için dikkatle soba yakıyorduk… Çocuklarım sık sık hastalandı.
Yaşadıklarınız ailenizi nasıl etkiledi? Psikolojik destek verildi mi?
Ne ilgililer gelip böyle destek sundular bize ne de biz böyle bir imkânı oluşturduk kendimize… Şunu da belirtmek isterim, barakadan kurtulmadığımız müddetçe, bizim ne biyolojik ne de psikolojik sağlımızdan bahsedebilirsiniz…
10 ay boyunca barakada kaldınız ve yine kış geliyor. Ne yapmayı düşünüyorsunuz?
Ne yapabilirim ki… Şartlarım uygun olsaydı, ailem için bir ev yapmak isterdim. Maalesef günlük çalışarak kazandığım para yeni bir ev yapmama imkân vermiyor. Aynı zamanda kiralık bir eve geçmem de mümkün görünmüyor. Çünkü elime geçen para sadece ailemin günlük yiyecek ihtiyacını karşılıyor. Bayramı sağlıklı bir evde daha iyi şartlarda ailemle karşılamak isterdim. Ne yazık ki şu an böyle bir imkâna sahip değilim…
Yetkililere ne söylemek istersiniz?
Söylemek istediğim tek şey, bana verilecek destek ile daha kar bastırmadan, soğuklar gelmeden aileme bir ev yapmak istiyorum…
Çünkü önümüzdeki kışı da tek göz barakada geçirmek istemiyoruz. Geçen kışı anlatılamayacak sıkıntılarla geçirdik. Ailemin yine aynı sıkıntılarla mücadele etmesini istemiyorum. Yaşadığımız bu kadar sıkıntılar yeter artık…
TOKİ'ye cesaret edemediler
Ailenin toprak evine ‘ağır hasarlı' raporu verilmiş. Bu durumda TOKİ'den ev alabilecekleri belirtilmiş. Ancak kendi kendilerini zor geçindiren aile bir TOKİ evine sığamayacakları, ulaşım masraflarından çekindikleri ve en önemlisi 24 ay boyunca 200-300 TL'lik ödemeyi yapamazlarsa TOKİ'nin ev karşılığı arsalarını da ellerinden alacağı korkusuyla buna cesaret edememiş.
Radikal
Yorum Yaz