Vedat Oncar: Yüzlerce bina bacağımı geri getirebilir mi?
Ağustos depreminde bina enkazında 2 gün kalan Vedat Oncar, bir bacağı ile ayak parmağını kaybetmiş. Kaldığı evin ilk depremde yıkılacağının herkes tarafından bilindiğini söyleyen Oncar, deprem gerçeğine şu sözlerle dikkat çekiyor: "Hiçbir ev ayağımı geri getirmeyecek. Tonlarca para harcanarak yapılan binalar bir ayak parmağımdan daha değerli değilse o binaları niçin yapıyoruz?"
Resmî raporlara göre 1999 depreminde 17 bin 480 kişi öldü, 23 bin 781 kişi de yaralandı. 505 kişi sakat kaldı. 300 binin üzerinde konut ve işyeri zarar gördü. Depremin vurduğu illerin başında gelen Yalova'da ise 2 bin 504 kişi hayatını kaybetti, 4 bin 505 kişi yaralandı. Bin 440 bina yıkıldı ve ağır hasar gördü. Yalova halkı, aradan geçen 13 yılda depremin izlerini silmeye çalıştı. İnsanlar artık ev yapmak yerine devletin yaptığı konutları satın alıyor. Yüksek binalara rastlanmayan şehirde 2 ya da 3 katlı binalar dikkat çekiyor.
Viraneye dönen şehrin silüeti yenilense de ailesini, yakınını ya da vücudunun en önemli parçalarını kaybeden insanlar, depremi tüm çıplaklığı ile temsil ediyor. Çınarcık yolu üzerindeki sahilde tatil köylerine bitişik duran prefabrik evler, depremden kalan son insanları konuk ediyor. Tatil yapan insanları uzaktan imrenerek izleyen prefabrik evlerin acılı misafirleri arasında, depremde ayağını kaybeden 29 yaşındaki Vedat Oncar (29) ile annesi Ayten Oncar'ın 8 nüfuslu ailesi dikkat çekiyor. Depremden hemen önce çalışmak için Diyarbakır'daki ailesinin yanından Bursa'ya gelmiş Vedat Oncar. Parası bitince Yalova'daki dayılarının yanına geçmiş, deprem günü ise Hacı Mehmet Mahallesi'nde teyzesinin 3 katlı evinin ikinci katında 6 kişilik aile bireyleriyle sabah 03.00'e kadar çay içip sohbet etmişler.
Binanın bir anda çöktüğünü söylerken gözleri dalan genç adam, o gün yaşadıklarını şöyle anlatıyor: "Üzerime kolon düştü, bayılmışım. Kafama beton parçaları saplanmış. Sağ ayağımın dizimden alt kısmı ikiye ayrılmış, kemik filan paramparça olmuş, içerisine toz toprak dolmuş. Küçük bir et parçası tutuyormuş ayağımı. Benim dışımda herkes dışarı çıkmayı başarmış." Vedat Oncar, yıkılarak binlerce insana mezar olan binaları yapan müteahhitlere de şu sitemde bulunuyor: "Tonlarca para harcanarak yapılan binalar benim bir ayak parmağımdan daha değerli değilse o binaları niçin yapıyoruz? Niye yıkılacak binalar yapıyoruz, niye oralarda oturuyoruz? Bir ayak parmağımız etmeyen binalara canımızı emanet ediyoruz."
Adem Elitok/Zaman
Yorum Yaz