Alaçatı, tatilin tadını çıkarmak isteyenlere biçilmiş kaftan!

Seyahat dedin mi görmediğim şehre öncelik tanıyan ben, tatil konusunda tutucuyum. Bir kere sevmişsem mavi kapılarının monte edildiği beyaz duvarlarını, o kasabaya hep dönmek isterim. O yüzden, bir kez daha Alaçatı sokaklarındayım

 

Sabah, limana karşı, yüksek tavanları beyaza boyanmış, 8 numaralı odada uyanıyorum. İki taburenin sığdığı, Sardunya adası filmlerinden çıkma balkonuma kurulmam 30 saniyemi alıyor. Elimde dürbün olsa sörfçülerin iki yaka arasında gidip gelmesini izleyebilir, biraz daha dikkatle bakacak olsam denizde salınan balıkların isimlerini sayabilir, teknelerini sulamak için güverteye çıkmış kaptanlara gülümseyebilirim. Onun yerine bir kahve içiyorum yel değirmenlerine karşı. Güne mutluluk tam çekerken başlıyorum. Terasa indiğimde Figen (Mertol), kahvaltı hazırlıklarını tamamlamış çoktan. Kıymalı yumurta, nar ekşili semizotu, güneşte olma reçeller ama hepsinden daha önemlisi pişi geliyor önüme. Şaka mı bu, off, dersaadet bu masanın üzerinde olmalı nidaları arasında ondan biraz, bundan daha çok doldurmaya başlıyorum. Figen "Akşam yemeğine burada mı olursunuz?" diye soruyor. "Olur tabii, bu gece burada takılalım," dediğim anda başıma geleceklerden haberim yok henüz. Gece, daha bir gün geçmemişken, otelde değil de arkadaşımın evinde, odamdan çıkıp da aşağı inmişim duygusuyla sandalyeye oturduğumda, yoğurtlu balkabağı, yosunlu erişte, arpa, domatesli patlıcan büyük tabaklarda diziliyor önüme. Mevsiminde olmayan hiçbir şey kabul görmüyor, kırmızı domates zaman zaman pembesiyle değiştiriliyor. İlk defa burada tattığım Barbare roze şarap da bardaklara döküldü mü, muhabbet akıyor, hayat gibi. Gürültülü bir İtalyan ailesiyiz sanki. Bu noktada kendimden alıntı yapmak isterim:

 

Figen, New York, Londra ya da dünyanın bir başka yerinde yaşamayı seçmiş olsa, Michelin yıldızı alması garanti lokantasının "Ne yazık ki yerimiz yok," listeleri en az bir ay öncesinden başlar; ülke "Daha dün oradaydım," ve "Ben ne zaman deniz börülcesinden yiyebileceğim?" diyenler arasında ikiye bölünebilirdi. Ertesi akşam, bir kez daha uğraştırmayalım diye semizotu köklerini pek de sevdiğim Şişorka'da yemek kararı alıyoruz ama Katre Otel'den sonra her şey vasat kategorisinde yarışmaya mahkum. Önemli not: Katre Otel'de 340 TL verip iki kişi oda artı kahvaltı zevkini tadamamışsanız (çünkü yer bulmak pek kolay olmayacak) sadece akşam yemeği ya da tüm gün kahvaltı için gidebilirsiniz. Önceden arayıp da yer ayırtmak şart. Öyle lokanta usulü değil, şefin sofrasına oturma modeli çalışıyor Katre. Kahvaltı 25, akşam yemeği ortalama 50 TL. Buna yanına bağından gelme şarap, sucuklu yumurta, portakal suyu, balık gibi güzellikler eklemeniz de mümkün. Liman Mevkii, Lütfü Koparal Caddesi No:21 Tel: 0232 716 7672 http://katrehotel.com/

 

 

* Domatesin kokusunu, limonun yeşilini, yoğurdun kaymaklısını sevenlerdensen, Türkiye'nin en organik ve büyük pazarlarından biri cumartesi Alaçatı'da açılıyor. Perşembe Ilıca, cuma Urla, pazar günü de Çeşme'de yakalayabilirsin. 

 

* Alaçatı'nın artık yerlisi sayılanlara "Burada ucuz, ev yemeği tadında nereyi önerirsiniz?" diye sordum, "Avrasya," dediler. Bol kepçe usulü. Azıcık şundan, biraz da bundan. 

 

* Hediyelik eşya arıyordum. La Isla Bonita'da (1005 Sokak, No:1 ) buzdolabı üzerine Nuri Alço, Türkan Şoray ve bilimum yaratıcı mıknatıs buldum. 

 

* Plaktan, radyodan, The Beatles fotoğraflarından çanta olur mu deme, Gramafon Evi'ne bir uğra. 

 

* Ben denize girmek için Okan'ın Yeri ve Babylon arasında mekik dokuyanlardanım. Babylon'da 17:00-19:00 arasında Mutlu Saatler oluyor. Hoparlörden Your Love Gets Sweeter/Finley Quaye yükselirken, Birol yine ismini koymamış olduğu elma suyu, tarçın çubuğu, Malibu, taze limonatadan yaptığı bir içkiyi yolluyor masana.