Gurbanguli Berdi Muhammedov Türkmenistan'ı imar ediyor!

Başkanlar gelir milleti kan ağlatır, başkanlar gelir milletin duasını alır. Türkmenistan'ın beş senelik lideri Gurbanguli Berdi Muhammedov ülke halkının gönlünde taht kurarak bu işi başarmış anlaşılan.

 

Dün bir arkadaşım geldi, anlata anlata bitiremiyor gördüğü değişiklikleri.

 

Başkanın, halkın en sevdiği özelliği son derece doğal takılmasıymış. Kendilerinden biri gibi. Özel hayatıyla ve özel hayatlara verdiği önemle sevdirmiş kendini.

 

Basının önüne çıkan tek yakını oğlu, o da seçimlerde sandık başında görüntülenmiş bir tek. Mesela karısını tanıyan yok. Bindiği araba ise üç, dört bin dolarlık eski bir Rus arabası. Giyim kuşam deseniz hak getire, karışsın kalabalığa ayırt edemezsiniz. Bir de korumasız dolaşıyor Muhammedov. "Peki bunun neresi Muhteşem Süleyman" derseniz; efendim getirdiği yenilikler saymakla bitmiyor. Tabii bu engin bir dünya görüşüne sahip olmak demek.

 

Şehirleşmek adına atılan önemli adımları var öncelikle. 'Yeni Başkan' yüzlerce fabrika, işyeri kurmuş.

 

Üniversiteler, eski Türkmen Başı'nın yurt dışına kapadığı karayollarına ilaveler, "Yollara su döksen şöyle kayar gider" diyormuş vatandaşları, "her yeri mermer yaptı, tertemiz" ayrıca limanlar, tren güzergahları, hava taşımacılığı gibi, bir ülkenin kalkınması demek olan kalemlerin tümünde Muhammedov'un imzası var.

 

Ülkede esen yenilik rüzgarlarından bir başkası da, halkın spor yapması için tüm imkanların seferber edilmesi. Mesela işçiler mesai öncesi mutlaka spor yapıyorlar. Çoğu iş yerinde salon var zaten. Sadece Başkentte 8 kilometrelik sağlık yolu yaptırmış merdivenler şeklinde. Gençler için olan spor tesislerini saymıyoruz bile.

 

Bu arada adı ilk kez telaffuz edilen Olimpiyat oyunları için hazırlıklara başlanmış. Ülkede futbolun 'F'si yokken şimdi her şehrin birkaç takımı bulunuyor. Vatandaşın şaşkınlıkla izlediği bir üretim kolu da buna paralel olarak spor malzemesi üreten atölyeler. Düne kadar çizgili formayı hayallerinde gören çocukların mutluluğunu düşünsenize.

 

Tabii Muhammedov için en değerli şey ille de 'çocuklar!

 

Çocuk üç yaşına gelene kadar devlet para veriyor, üçüncü çocuğa sahipseniz toplu para alıyorsunuz. Şayet yedi çocuğunuz varsa dubleks daire veriliyor. Anneye de altın madalya ve para... Anne üç yıl emzirme izni alabiliyor. Çocuk yuvaları da bedava.

 

Bedava dedim ya, pek çok hizmete de bir kuruş ödemeden ulaşabiliyor Türkmenistan halkı. Paralı otoyol yok bizdeki gibi.

Ev ve iş yerleri doğal gazla, ücret ödemeden ısınıyor. Su, büyük ölçüde elektrik bedava. Hastane masraflarının yüzde onunu veriyorsunuz sadece. Hasta ve bu yüzden işsizseniz hiç para vermeden tüm bakımınızı, ameliyatınıza kadar yaptırabiliyorsunuz. Bu arada Türkmen gençliği hayatlarında ilk kez yurt dışında okuyabiliyorlar. Çoğunun giderini devlet ödüyor.

 

Aslında ne Başkan'ın hizmetleri saymakla biter, ne da halkının ona duyduğu sevgi...

 

Bize de taktir etmek kalır.

 

Not; 'Adamların topu topu 6 milyon nüfusu var, yapsın tabii' diyenlere hatırlatırım, bundan önceki Türkmen Başı bunların hiç birini akıl dahi edememişti. Üstelik nüfus yarısı kadardı.

 

 

ATV'nin çocuk yıldızları çıkarttığı 'Bir Şarkısın Sen' programını izliyorum, "Yine bulmuşlar bir grup hilkat garibesi" dedi sırtımdan doğru bir ses. Benim hanım hayranlığını belli ediyor bu sözlerle. Gerçekten yine her biri, içine Müzeyyen Senar kaçmış gibi acayip şeyler. O nasıl ses, o nasıl yorum, ne duruş, ne eda! Bir de tık demeden ezberlemişler şarkıları. Ne ara doğdunuz, büyüdünüz de öğrendiniz onca makamı ayrıca?

 

Şimdi burada isim verip, yapımcının ısrarla üzerinde durduğu 'ayrımcılık' hatasına düşmeyeyim. Neticede bu bir yarışma değil, sadece bebelerin şarkılar söyleyip (bilumum Popstar ve Alaturkastar katılımcılarını silip süpüren) hünerlerini gösterdikleri bir yer.

 

Ama yine de o İngilizce söyleyen eski yarışmacı kızımıza bayıldım. Bir de rahmetli babasının türküsünü söyleyen çocuğa...

Başta Pınar Altuğ olmak üzere tüm yapım ekibi ve tabii ki Metin Özülkü ve orkestrası... Ne güzel yahu böyle müzisyenlere sahip olmak!

 

Hiç mi hata yoktu derseniz, var en önde oturan asık suratlı izleyiciler.

Sanki döverek getirmişler o genç hanımları oraya! Bir de konuk Cem Ceminay'ın topuklu iskarpinleri! O da kameranın yakın plan hinliğiydi bence.